DENBORAREN MUSEOA
Jose Antonio Portillok orain dela asko hasi zuen proiektua Belemeko Kultur Zentroak (Portugal) eskatuta –Europar Batasunaren finantzaketa ere badu egitasmoak–.
Horiek horrela, Portillok urteak daramatza Europako hainbat hiritako haurren laguntzarekin museoa sortzen; helburu horrekin, era guztietako objektuak gorde eta erreferentziatu dituzte. Horrenbestez, jakin badakigu objektu horiek benetan existitzen direla, eta Europan zehar barreiatuta daudela tokiko haurrek lurperatu ostean.
Haur horiek gustuko zituzten objektuak dira eta beste bizitza bat hasi dute betirako parke batean, lorategi batean, ikastetxe bateko jolastokian edota soro batean lurperatu ostean. Hori bai, aldez aurretik objektua non lurperatu duten jaso dute idatziz haurrek.
Ez hori bakarrik, non lurperatu duten erakusten duen plano txiki bat ere egin dute, eta objektuaren istorioa idatzi, gainerakoek ere esperientzia horren berri izan dezaten.
Gizarte maila erabat ezberdinetako haurrek, istorio eta lekukotza hunkigarriak, dibertigarriak, paradoxikoak, beldurgarriak... idatzi dituzte, baita, hainbat kasutan, poetikoak ere. Urtetan Portillok lekukotza horiek bildu eta haurren adina eta datuak dokumentatu ditu; horretarako, lurperatutako objektu bakoitzaren argazki edo marrazkia eta ezkutatzen duen istorioa jaso du. Kalandraka argitaletxeak, bestalde, artxibo handi horren lagin bat biltzen duen liburua argitaratu du. Artxibo izugarri hori da Denboraren Museoa izenarekin ezagutzen dugunaren corpusa da.
Horiek horrela, Portillok urteak daramatza Europako hainbat hiritako haurren laguntzarekin museoa sortzen; helburu horrekin, era guztietako objektuak gorde eta erreferentziatu dituzte. Horrenbestez, jakin badakigu objektu horiek benetan existitzen direla, eta Europan zehar barreiatuta daudela tokiko haurrek lurperatu ostean.
Haur horiek gustuko zituzten objektuak dira eta beste bizitza bat hasi dute betirako parke batean, lorategi batean, ikastetxe bateko jolastokian edota soro batean lurperatu ostean. Hori bai, aldez aurretik objektua non lurperatu duten jaso dute idatziz haurrek.
Ez hori bakarrik, non lurperatu duten erakusten duen plano txiki bat ere egin dute, eta objektuaren istorioa idatzi, gainerakoek ere esperientzia horren berri izan dezaten.
Gizarte maila erabat ezberdinetako haurrek, istorio eta lekukotza hunkigarriak, dibertigarriak, paradoxikoak, beldurgarriak... idatzi dituzte, baita, hainbat kasutan, poetikoak ere. Urtetan Portillok lekukotza horiek bildu eta haurren adina eta datuak dokumentatu ditu; horretarako, lurperatutako objektu bakoitzaren argazki edo marrazkia eta ezkutatzen duen istorioa jaso du. Kalandraka argitaletxeak, bestalde, artxibo handi horren lagin bat biltzen duen liburua argitaratu du. Artxibo izugarri hori da Denboraren Museoa izenarekin ezagutzen dugunaren corpusa da.
