SOKA
"Egon daiteken irudirik beldurgarrienarekin hasiko
gara. Irudi iluna,
ankerra, ulertezina. Irudi hori nondik datorren nik neuk ere ez dakit.
Haurtzaroan pilatutako beldur askoren puztea izan daiteke, edo eta heldu bezala
albisteetan irakurritakoen kezka nahasia. Irudi horri egin nahi nion nik tira,
sokaren mutur batetik bestera zer zegoen deskubritzeko. Tira-bira bidai
horretarako Igor soinketako irakaslearen pertsonaia aukeratu dut. Ez santu, ez
deabru, ez heroi eta ez gaizkile, hortxe tartean dagoen pertsona. Igorrekin
egin dut bidai hau, erruaren bila, erruan barrena, errua beraren balio eskasa
aztertzeko. Erruak izen abizenak ditu, konkretua da, artxibatu eta kajoi batean
sartu daiteke. Errua eduki daitekeen zerbait dela esaten digu hizkuntzak berak.
Erruduna bilatzen dugu beti eta, behin topatuta, lasai, zerraldo egiten dugu
lo. Aldiz, erantzukizuna amorfoa da. Denok harrapatzen gaitu eta ez digu uzten
atseden hartzen. Errua eta erantzukizunaren arteko muga horretan, hortxe kokatu
nahi nuen istorio hau.
Hattie Naylor antzerkigile ingelesa eta Thomas Vinterberg zinegile danimarkarraren lanekin zorretan nago, haien erritmoa, egitura eta ausardia iparrorratz izan baititut nire lehen antzerkigintza hauxe idazterakoan.
SOKArekin, eskolan jazarpena sufritu eta jasaten dutenak, haien senideak eta horri aurre egiteko lanean diharduten guztiak hartu nahi izan ditut gogoan. Nire asmoa bidai honekin, Igorrekin batera sokari tiraka, gogoeta egitea besterik ez da. Eta zuek, ikusleak, abisatuta zaudete: ondorio edo erantzun zehatzik gabeko gogoeta izango da. Zuekin egin nahiko nuke tira, gogoeta hori guztion artean partekatu eta norberak bere ondorioak atera ditzan.
MIKEL GURREA"
